Αρχιτέκτων, απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 1930, εργάζεται για μικρό χρονικό διάστημα στο πρόγραμμα σχολικών κτιρίων και τον Ιανουάριο του 1931 ταξιδεύει στο Παρίσι με υποτροφία, όπου δουλεύει στο γραφείο του γαλλοελβετού αρχιτέκτονα, πρωτοπόρου της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, Le Corbusier, μέχρι το 1932. Από το 1937 προσλαμβάνεται στην Τεχνική Υπηρεσία του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας ως Προϊστάμενος της Αρχιτεκτονικής Υπηρεσίας, όπου αξιοποιεί τις γνώσεις του στον σχεδιασμό Νοσοκομείων και Σανατορίων που έχει αποκτήσει κατά την παραμονή του στο Βερολίνο και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Από αυτή τη θέση αναλαμβάνει τη μελέτη για το κτιριακό συγκρότημα του Λεπροκομείου στη Σπιναλόγκα. Με στόχο να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και περίθαλψης των έγκλειστων της νησίδας, κατασκευάζονται κατά την περίοδο 1937-1939 νέα κτήρια, που έχουν φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα και τοίχους πλήρωσης από λιθοδομή και τούβλα. Τα κτήρια αυτά, όπως οι δύο Κοιτώνες που σώζονται ακόμα στα βόρεια της νησίδας, διακρίνονται για τους απλούς καθαρούς γραμμικούς όγκους και τα πολλά ανοίγματα. Ακολουθούν το αρχιτεκτονικό ρεύμα του Bauhaus.